Gerek yapıları gerek işleyiş açısından vatandaşın kendi haklarını yaşam tarzlarını uygulama şekline kurumlar asla müsaade etmemekte.

Bunların en önemli 2 kamu hizmeti olan eğitim ve sağlık sistemi.

Bu iki kurum Türkiye’de zorluklarla ve sıkıntılarla dolu.

Öncelikle kurumların konumlandırılması yanlış.

Sağlık sistemi tamamı ile şehir dışında yapılanması hasta doktor mesafesini uzatmakta, hastaların hastanelere ulaşımı ise problem oluşturmakta.

Avrupa'da ise yada dünyada bu sistem farklı.

Hastaneler vatandaşa yakın mesafede doktor hasta ilişkisi ise en yakın mesafe ile hizmet vermekte.

Türkiye'de eğitim sistemi ise tüm okullar merkezde öğrencinin eğitim sonrası sıfır güvence ile merkeze salınması sosyal sıkıntı yaratmakta öğrencinin merkezdeki aktivitelerine devlet duyarsız ve yaşanan sosyal oluşum ve sıkıntılara devlet ortak olmakta.

Oysaki eğitim sistemi şehir dışında devletin öğrenci bireyleri okuldan alarak ulaşımda da her türlü desteği vererek yine okul sonrasında öğrencinin evine velisine teslim sağlanarak burada devlet tüm sorumluluğu aileye bırakarak görevini tamamlamış olmalı.

Bundan sonraki süreç aileni sosyal yaşantı şekline bırakılmalı.

Devletin görevi her kurum kuruluşta vatandaşa her türlü kolaylığı sağlamak Velileri de bu sosyal yaşantı şeklinde sorumlu hale getirmeleri gerektirmektedir.